Naw Półwyspie Helskim tabakierki "umierały" wraz z właścicielami wkładane wraz z nimi do grobów. Jednak niektóre przeżyły, przechodziły z rąk do rąk, z pokolenia na pokolenie i dziś świadczą o swoim długim istnieniu i są chlubą wnuków.
Dawniej tabakierkę z rogu mógł mieć tylko mężczyzna żonaty. Kawalerowie tabakę trzymali w rogach wystruganych w drewnie lub w wypalonych w glinie. Dopiero w dniu ślubu, kiedy młoda para przyjechała z kościoła i zasiadała do uroczystego obiadu, pan młody otrzymywał, zazwyczaj w prezencie ślubnym, róg do tabaczki, z którego po obiedzie mógł "naprawdę" zażyć.

A w jaki sposób tabaka znalazła się na Kaszubach?

Otóż biedny Kaszub idąc do sąsiedniej wioski, zobaczył diabła sadzącego jakieś ziele. Na pytanie diabła, dokąd idzie, odpowiedział:

- Do drugiej wioski, za chlebem.

Na to diabeł:

- Dam Ci worek talarów, jeśli odgadniesz, co sadzę, jeśli nie zabiorę twoją duszę do piekła.

Chłop, choć nie wiedział, podpisał cyrograf i zrozpaczony wrócił do domu.
Zaradziła temu, jak zawsze, kobieta. Sprytna żona wskoczyła do beczki ze smołą, posypała się piórami i ruszyła na diabelskie "pole". Diabeł na widok dziwnego, podobnego do ptaka stworzenia wyrywającego ziele krzyknął:

- A sio, będzie mi tu po mojej tabace deptała.

Kobieta wróciła do męża z radosną wiadomością, a ten stał się wkrótce właścicielem talarów i tabaki.

Dobry tabacznik nie zdradza swoich sposobów wyrabiania tabaki. Do tytoniu dodawano rodzime zioła. Najczęściej było to dziko rosnąca mięta, przepalone strączki bobu lub grochu, młodziutkie liście wiśniowe, owoce jałowca, suszone śliwki (dla aromatu). Wszystko razem ucierano, a niektórzy dodawali jeszcze alkohol.

Dzisiaj, podobnie jak kiedyś, tabacznicy wybierają swojego króla. Jednak kiedyś był nim ten, który wyrabiał najlepszą tabakę, dziś ten, który najwięcej jej zażywa.





Zdjęcia pozyskaliśmy (za zgodą Autora) z książki:
Tabaka na Kaszubach i Kociewiu
autorstwa:
Jerzego Zająca oraz Edwarda Zimmermana

Materiał Filmowy mogą Państwo obejrzeć
-->>TUTAJ<<--

Ciekawostki